قنات اولین سازه زیرزمینی است که میتوان گفت حفاری بدون ترانشه در آن اجرا شده است و این یکی از شاهکارهای ایرانی است و ایرانیان از چند هزار سال پیش اولین حفاریهای بدون ترانشه را در دنیا پایه گذاری کردند. اروپاییها در دهه 70 و 80 شروع به توسعه حفاریهای بدون تراشه کردند زیرا شهرهای آنها توسعه پیدا کرده و جمعیت زیادی در آن ساکن شده بودند و کندن خیابان ضررهای بسیاری را به آنها وارد میکرد به همین دلیل روز به روز این علم را توسعه دادند.
تکنولوژی حفاری بدون ترانشه در صنایع نفت، گاز، آب و فاضلاب، مخابرات، کارخانجات صنعتی مانند ذوب آهن، پالایشگاهها، پتروشیمی و تمام بخشهایی که با حفاری و لوله مرتبط است کاربرد دارد.
در صنعت آب و فاضلاب میتوان از لوله های موجود استفاده کرده و آن را تعمیر کرد، ولی اگر از لولههای قدیمی استفاده شده باشد باید آن را درآورد و آب را منحرف و لوله جدید را جایگزین کرد. هزینه استفاده از روشهای حفاری بدون ترانشه بستگی به عمق دفن، نوع لوله و ... دارد اما در دنیا ثابت شده است هزینههای مستقیم حفاری بدون ترانشه از هزینههای حفاری رو باز کمتر است.
در حالت کلی هزینههای اجتماعی و هزینههایی مانند ترافیک، خرابی آسفالت و ... قابل مقایسه با هزینههای حفاری بدون ترانشه نیست. در حفاری رو باز هزینههای مستقیم و غیر مستقیم و اجتماعی آن بسیار بالا است و هزینههای غیر مستقیم آن 7 تا 10برابر هزینههای اجرایی پروژه است.